“Komaan, Johan, heel die carriere nu samenballen in die ene krachtontplooiïng!” Met die legendarische woorden stuurde wielercommentator Michel Wuyts Leeuw Van Vlaanderen Johan Museeuw bijna 14 jaar geleden naar de wereldtitel in Lugano. Onze leeuw heet Jos. Maar legendarisch is zijn eindspurt nu al.
Een Renault Logan – in Europa beter bekend als Dacia Logan – dat is het karaktervoertuig dat we toebedeeld kregen als laatste in ons rijtje vehikels op weg richting Antartica. Geheel blij verrast als we waren door de exotische trekken, het robuuste karakter en de oerdegelijke uitstraling van onze nieuwste aanwinst, hebben we besloten om hem “Jos” te dopen. Ookal omdat “Bolivar III” er een beetje over ging.
Jos De Huurauto mocht maandagochtend meteen aan de bak bij het buitenrijden van Buenos Aires, een stad ter grootte van de volledige Kempen. Achter de voorruit plakten de slaperige koppen van Francobollo en Garibaldi – dodelijk vermoeid na meer dan 30 uur op de trein vanuit Tucuman in het gezelschap van twee schreeuwbabies en een ex-fascist met wraakneigingen. Niet te verwonderen dat de eerste uren doorbijten waren. Naar toen de hemel na de middag opklaarde en de stad plaatsmaakte voor uitegstrekte en eindeloze pampa´s, kwam de road-feeling dan toch opzetten. In die mate dat we diezelfde dag nog tot half twee ´s nachts hebben doorgereden.
Na een nachtje maffen in De Jos, langs de kant van de weg, waren we klaar om opnieuw van jetje te geven: 900 kilometer door steppe, woestijn en aarzelend oprijzende bergen tot in Bariloche. Nogal vreemd gevoel: we hebben nu een reis achter de rug die het equivalent is Turnhout – Zuid-Spanje in Europa, maar Argentinie zijn we enkel nog maar dwars doorgestoken – net begonnen dus. De humor in De Jos stijgt in evenredige lijn met de kilometerteller, vlotweg geïllustreerd met deze conversatie ter hoogte van het dorpje Mercedes:
- – Frank: Waar gaan we nu naartoe?
- – Wouter: Mercedes.
- – Frank: Nee, Renault. Whaaaaaaaaaaa.
- – Wouter: (vijf minuten later, bij het zien van een reclamebord voor Mercedes-Benz) Kijk, we zijn er al! Whaaaaaaaaaaaaaa.
Afin, ge moest er bij zijn. Alle gekheid op een stokje, rest ons de verontrustende vaststelling dat we nog drie weken te gaan hebben om Ushuaia te halen (en uiteraard ook terug in Buenos Aires te staan). De laatste rechte lijn richting Vuurtoren van het Einde van de Wereld, is ingezet. De Jos ronkt al bij het gedacht alleen.
ik denk dat jullie een koude douche krijgen terug in belgié!!!
geniet dus nog maar met volle teugen!!!!!!!!!!!!
Hoe flauw de moppen ook mogen zijn, ik lig alleszins strijk achter mijn pc! Veel succes en bollen maar!
Jieha! Ga ervoor, die laatste kilometers!! xx
Frank,
Heb jij de aardbeving in Chili ook gevoeld? Er wordt veel over gesproken op tv.
Heb oma via de gps-route al gerustgesteld dat jullie veel zuidelijker zitten.
Hier alles goed, ik (oma) is weer een jaartje ouder geworden.
Met de moto is nog alles prima ;-), hij staat op je te wachten.
groetjes,
oma & Katrien
Jullie maken fantastische dingen mee. Ze zullen je hele leven nog nazinderen denk ik. We duimen in ieder geval mee naar het eindpunt Ushuaia, de eindspurt is ingezet!
Toch zullen we (en zeker ons Lies) blij zijn om jullie gezond en wel op Belgische bodem te kunnen begroeten.
Tot binnenkort!!!
Yes yes yes, de laatste rechte lijn is in zicht!
Nu moet ge bijna terugkomen, da’s verplicht :o).
Ons zusje telde eerst de weken af, dan de dagen en nu al de uren,
dus verkoopt daar geen zotte kuren,
zodat ge zonder scheuren en gezond terug in België
kunt komen ‘culturen’.
Tot binnenkort,
Jo – Philippe – Lentel
P.S: Nonkel Wouter mocht pas terugkomen als ons Lentel’tje kon stappen. Die missie is nog niet helemaal geslaagd, dus zult ge de eerste weken op Krakelaarsveld nog buiten moeten blijven staan tot ze het kan :o).
Geen nood, als het écht moet blijf ik in afwachting nog wel een week of twee rondtrekken in Uruguay ofzo. Of het moest zijn dat daar iemand anders op tegen is 😉