Wrap-Up Argentinië

Terwijl buiten de grote eucalyptusbomen wuiven in de warme nazomerzon van Buenos Aires en porteños met brio flaneren langs hun bruisende avenida´s, loopt onze expeditie stilaan ten einde. Maar voor we defintief afscheid nemen, eerst nog een samenvatting van onze laatste bestemming: Argentinië!

Het was niet meer of minder dan een cultuurshock, om vanuit het straatarme Bolivië in de Noord-Argentijnse vlakten te arriveren. Blanke mensen, propere straten met klassieke gebouwen, recordprijzen, écht en veel vlees, Stella-bier, en zelfs een Carrefour – dit leek meer op Zuid-Europa dan op Zuid-Amerika. Die indruk is eigenlijk enkel nog maar bevestigd achteraf. Anderzijds heeft Argentinie een schitterende en rijke “Argentijnse” cultuur – kijk maar naar de filmwereld (zie onder). De natuurlijke pracht moet voor niets onderdoen, met een enorme bergketens, gletsjers, wouden, rotsen, zee en uiteraard – Ushuaia! Dat allemaal op respectabele afstanden van elkaar. Het is geen zeldzaamheid om 300 kilometer lang geen benzinepomp te zien… België is amper zo groot als de provincie Buenos Aires. Argentinië is gigantisch.

Tijd gespendeerd
28 dagen

Budget per dag
35 euro

Voornaamste vervoersmiddel
Auto. De Jos was een Renault Logan, zonder franjes, zonder scrupules, alles gehad, alles gezien, berustend, gelaten en verstoken van enige vorm van ambitie. Maar het was onze Jos. Betrouwbaar als een rots in de branding (die ene platte band niet te na gesproken), voerde De Jos ons maar liefst 9000 kilometer lang doorheen ongelooflijk woest niemandsland naar het einde van de wereld. Met de leeftijd kwamen de akkefietjes, zoals incontinentie (plots de helft van zijn benzinetank kwijt) en geurhinder (al kon dat ook aan de twee inslapende expediteurs liggen), maar De Jos was al bij al het perfecte vervoersmiddel voor de eindeloze, verlaten, vrije Patagonische vlakten. Het perfecte road-gevoel. Zalig.

Topper
Frank: De afbrekende ijsschotsen van de blauwe Perito Moreno -gletsjer
Wouter: Het einde van de wereld, amper 1000 kilometer van de zuidpool.

Flopper
Frank: De treinrit vanuit Tucuman naar Buenos Aires, vol schreeuw-baby´s, praatzieke en vervelende locals en amper eten.
Wouter: Twee dagen geparkeerd staan aan de Chileense grens met nachtmerries van Los Chiles (Nicaragua/Costa Rica) in het achterhoofd.

Het Argentinie-Moment
Frank: De eerste parilla (barbeque) in Cafayate, met een goed glas wijn en een lokaal concertje op de achtergrond.
Wouter: El Secreto De Sus Ojos, de nieuwste Argentijnse Oscar-winnaar voor Beste Buitenlandse Film met een hoop hedendaagse relevantie (zie MO-blog), kunnen gaan zien in Buenos Aires zelf.

Read Full Post »

Wrap-up Peru

Expedicion Bolivar heeft een vitesse of vijf hoger geschakeld, om tijdig de Patagonische vlakten én ons einddoel – de vuurtoren van Ushuaia – te halen. Minder dan 4 weken hebben we nog voor het gigantische Argentinië. Maar ondertussen niet vergeten dat we ook een maand lang memorabele avonturen beleefd hebben in Peru! Een samenvatting.

Peru is een land met duizend gezichten, zoals Mario Vargas Llosa, ´s lands grootste literaire monument, het zou zeggen. Besneeuwde Andestoppen, vochtige valleien, dorre woestijnen en rauwe hoogvlaktes – de natuur was niet zelden indrukwekkend. Toch loste het land van de Inca´s niet al onze hoge verwachtingen in. De mensen waren vaak terughoudend en stuurs, soms zelfs ronduit bot. De aankoop en verkoop van onze geliefde motor was een bureaucratische veldslag van formaat. En er was natuurlijk de onverwachte sluiting van Macchu Picchu. Gelukkig maakte het pure avontuur van drie weken rondscheuren over Peruaanse wegen op El Bolivar – met alle uitdagingen vandien – veel goed.

Tijd gespendeerd
30 dagen

Budget per dag
21.5 euro

Voornaamste vervoersmiddel
Motor. Boli was drie weken lang onze dikke vriend. Er zijn er weinig die het proberen – met een Chinese motor dwars doorheen de Peruaanse Andes van Noord tot Zuid. Maar het was méér dan de moeite waard. Geen enkel voertuig had ons toegelaten om op korte tijd zoveel verschillende streken en culturen op te snuiven én tegelijkertijd toch zo dicht betrokken te zijn op het landschap waar we doorheen reden. De tegenslagen mochten er zijn: kapotte achterrem, versleten ketting en tandwielen, half verkoolde piston in de cilinder en een ontregelde carburator. Maar dan toch bijna emotioneel worden bij de uiteindelijke verkoop 🙂 Over de merkwaardige vaststellingen die we vanop de motor konden doen met betrekking tot het Peru van vandaag de dag, kan je meer lezen op de MO-blog

Topper
Frank: De bergritten doorheen de Andes, snorrend langsheen uitgestrekte hoogvlaktes en hele kuddes vicuñas.
Wouter: Cuzco zien en sterven. De rit vanuit Abancay over de weggespoelde weg, doorheen de bergen en langs ravijnen en kapotte bruggetjes, was soms adembenemend.

Flopper
Frank: De melding dat Macchu Picchu definitief dicht was.
Wouter: Drie dagen doodziek in bed steken in Trujillo. Zelden zo hard afgezien.

Het Peru-Moment
Frank: De koffie van een lokaal cooperatief in Cenfrocafe, Jaen. Ronduit de beste koffie op de hele reis en een echte verademing.
Wouter: De vele verassende specialiteiten van de Peruaanse keuken: papas a la huancaina (zacht gekookte aardappelschijfjes in een pikante saus) , ceviche (rauwe vis, gemarineerd in limoensap en pepers), caldo de gallina (vullende kippenbouillon), etc.

En daarmee zijn we dus in Argentinië aanbeland. De aandachtige lezer met een beetje geografische oriëntatie zal zich terecht afvragen waar Bolivië heen is. Welnu, dat heeft ons welgeteld tweeëneenhalve dag gekost. We zijn een fameus inhaalmaneuver begonnen om onszelf nog wat extra tijd te gunnen in Patagonië – ongetwijfeld de moeite waard. Opmerkelijk intussen: zowel in Bolivië (carnaval in Oruro) als hier in Argentinië (Serenata de Cafayate) op korte tijd twee keer hét feestje van het jaar meegemaakt. Vooral carnaval – compleet met fantastische kostuums, 27 fanfares, schaars-geklede-vrouwen-met-pluimtooien en een gigantisch waterballonnengevecht – was een superfestival. Wegens de waterbalonnen zijn de foto´s schaars, maar hoe dan ook een kijkje waard. Nu gaat het met de trein verder richting Buenos Aires, waar we een auto gaan huren om vervolgens wellicht 8000 (!) kilometer Patagonische steppen te tackelen. Hasta luego!

Read Full Post »

Wrap-up Ecuador

Een Schots-aandoend en ijskoud hoogland-avontuur in Cajas, ellenlange busritten, maar ook een waardige afsluiter in de vorm van een bucolische barbecue met bijbehorende hallucinerende San Pedro-cactus-ceremonie in Vilcabamba. Die gebeurtenissen kleurden onze laatste dagen in Ecuador. Een samenvatting!

Ecuador is de absolute topper tot dusver – qua fysieke hoogte, maar óók figuurlijk. Ons eerste Andesland was soms ruw, koud en onsmakelijk, maar bere-echt, authentiek tot op het bot. De bergen waren een schitterend toneel voor tal van adrenaline-avonturen – van klimmen op de Cotopaxi tot downhillen van de Chimborazo – en tegelijkertijd was Ecuador ook het eerste land sinds Guatemala waar we opnieuw een overwegend Indiaanse bevolking met tal van kleurrijke gewoontes en gebruiken tegen het (betrekkelijk korte) lijf liepen. Een arm land ook, dat voor tal van uitdagingen staat. Meer weten daarover? Lees dan Slaapzacht, Mijnheer de President, mijn Ecuador-artikel op de MO-blog.

Gaspaar was voortreffelijk gezelschap en het bedroefde ons dan ook een beetje om hem te moeten verlaten tegen de Peruaanse grens. Maar nieuwe avonturen wachten. Twee maanden scheiden ons nog van het einde van onze Expedicion. Ushuaia komt stilaan in zicht.

Tijd gespendeerd
17 dagen

Budget per dag
21.5 euro

Voornaamste vervoersmiddel
Bus. Net als in Costa Rica waren bussen de meest voordehandliggende en efficiënte keuze om op korte tijd veel te zien met onze bezoekende vrienden en vriendinnen. Het einde van ons “bezoekuurtje” betekent dat we qua voertuigen opnieuw de avontuurlijke toer opgaan. Om te beginnen met de aankoop van een cross-motor waarmee we off-road compleet Peru gaan doorstuiven. Of toch tenminste tot aan de eerste bocht in de weg.

Topper
Frank: Downhillen van de Chimborazo, één en al adrenaline in een schitterend decor.
Wouter: de mist die opentrekt op de top van de Cotopaxi en honderden kilometers Andes aan onze voeten ontrolt. Ongelooflijk.

Flopper
Frank: De busrit naar Ingapirca – kotsende kinderen in een veel te warme en stinkende bus.
Wouter: Het treintje van Nariz del Diablo, met veel poeha aangekondigd als grootse attractie maar eigenlijk niets in vergelijking met onze andere belevenissen.

Het Nicaragua-Moment
Frank: In het stikkedonker vertrekken om middernacht richting top van de Cotopaxi: rillen om heel uiteenlopende redenen.
Wouter: Back to basics aan het Lago de Quilotoa: met z´n allen rond de stoof mote met vleessoep eten in de lokale, door arme indianen gerunde herberg.

Read Full Post »

Videodagboek vanuit Quito

Het is weer zover – we hebben ons nog eens voor de camera gehesen in een nieuwe poging om winters België op de hoogte te houden van onze meest recente exploten. Een videodagboek dus, en dat nog wel mét een special guest!

Videodagboek vanuit Quito

Read Full Post »

Wrap-Up Nicaragua

Na een laatste heet standje aan de grenspost van Los Chiles zijn we eindelijk legaal in het land en kan de periode van Nicaragua definitief afgesloten worden. Tijd voor een bondige samenvatting!

Nicaragua is the coming country onder de ecotoeristische toppers. Terwijl landen als Costa Rica die status al lang te pakken hebben en jaarlijks duizenden groene reizigers trekken, staat Nicaragua te trappelen om mee te doen. 30 jaar na de revolutie en 2 decennia na afloop van de contra-oorlog, is er voldoende stabiliteit en maakt president Ortega middelen vrij om die ambities waar te maken. Dat zie je bij de toeristische highlights als het Selva Negra, Granada of Ometepe. Al moet meteen gezegd die toppers wat ons betreft zeker niet hoger in te schatten zijn als het veel minder bekende Parque Celaque in Honduras of Antigua en het Lago Atitlan in Guatemala. Bovendien is er in Nicaragua nog veel werk aan de winkel. Een blik op het vervuilde strand van Granada of de afgrijselijke aardeweg rondom Ometepe zegt genoeg. De gestaag toenemende stroom van gringo`s doet ook afbreuk aan de openheid van Nicaragua´s inwoners. De Nica`s die wij tegenkwamen – uiteraard met uitzondering van Doña Philomena en haar familie – waren een stuk onverschilliger en minder open dan de immer vriendelijke Hondurezen. De tol van het toerisme?

Tijd gespendeerd
22 dagen

Budget per dag
16.5 euro

Voornaamste vervoersmiddel
Boot. Nicaragua is een land van waterwegen, en dat hebben we dan ook op passende wijze verkend! Belangrijk gevolg: zowel in de kano, als achteraf op de passagiersboot en de rivier-lancha, waren we voortdurend vlakbij de natuur. Daardoor vielen er een hele hoop dieren te spotten – van slangen, krokodillen en leguanen over brulapen, schildpadden en boskrabben tot de meest kleurrijke vogels! Dichter bij de dieren is verder van de mensen; met de cultuur en actualiteit van Nicaragua zijn we dan ook een stuk minder in aanraking gekomen. Heel bijzonder was het stuk over de rivier San Juan, richting Caraïbische kust. Daarover maakten we een filmpje, waarbij jammer genoeg het geluid wegviel – hier nog eens de versie-met-audio. Aan welke filmklassieker doet dit je denken? Stemmen kan nog steeds via de pol onderaan dit bericht! De San Juan is vooral opmerkelijk omwille van een verhaal dat slechts weinigen kennen. Dat van het kanaal dat er nooit kwam. Meer weten? Lees verder op de Wereldblog van MO-magazine!

Topper
Frank: de reis per boot over de San Juan, helemaal off-the-beaten-track en doorheen een regio vol geschiedenis en karakter.
Wouter: het verblijf bij Doña Philomena, een ongelooflijk waardevolle ervaring en dé beste manier om een land te leren kennen, zo bij mensen thuis, bijna opgenomen in hun eigen familie.

Flopper
Frank: het Selva Negra, zonder de verwachte Duitsers en fel overroepen als toeristische topper – geen partij voor de pracht van bijvoorbeeld het Parque Celaque in Honduras.
Wouter: de vulkaan Maderas op Ometepe – een natte beklimming, anti-climax wegens geen uitzicht op de top en achteraf veel te veel linkse rakkers (maar dan yoga-en-armbandjes-links) op het terras van Finca Magdalena.

Het Nicaragua-Moment
Frank: de processie van San Carlos, een echt volksfeest waar de heer Garibaldi op de loop moest en bijna een lading vuurwerk in zijn broek kreeg gestopt.
Wouter: de adrenaline bij de start van ons kano-avontuur in het licht van de zonsopgang over het Lago Managua – een avontuur dat jammer genoeg veel te vroeg eindigde.

Read Full Post »

Wrap Up Honduras (& El Salvador)

Na de laatste kilometers door de bloedhete vlakte van El Salvador hebben we onze trouwe fietsen verkocht ( aan verrassend goede prijzen!) en het roer richting Nicaragua gedraaid. Tijd voor een overzichtje van Honduras!

Honduras is banana-land. Je hebt ze in alle kleuren, smaken en formaten – en ze kosten amper iets. Maar Chiquita raken we vooralsnog niet meer aan. De welbekende ´blauwe´banaan is erfgenaam van de beruchte United Fruit Company, die van Honduras tijdens de laatste eeuw een half VS-protectoraat en straatarm land heeft gemaakt. Beide kwalificaties gelden trouwens ook voor El Salvador. En als de VS dezer dagen de sleutel in handen heeft voor de oplossing van de politieke crisis in Tegucigalpa, na de coup van juni 2009, dan heeft dat veel met de UFC te maken. Meer weten over onze ervaring van de crisis in Honduras en de afhankelijkheid van de VS? Lees dan De Vloek van de Bananenrepubliek op de Wereldblog van MO-magazine.

Tijd gespendeerd
23 dagen

Budget per dag
13 euro

Voornaamste vervoersmiddel
Fiets. Het fietsen was een trage en dodelijk vermoeiende maar erg voldoeninggevende bezigheid. Heel anders dan bij de Guatemalteekse chicken busses, kwamen we véél meer in contact met gewone mensen, druk bezig om er het beste van te maken tenmidden de chaos. Pablo, de koffieboer uit de heuvels boven Copan; Will, de Amerikaanse missionaris die een weeshuis aan het bouwen was bij Veracruz; en talloze andere naamloze figuren die zoveel hilarische, tragische of zelfs schokkende, beelden en gesprekjes opleverden. No man´s land over richting El Salvador was een vrij avontuurlijke onderneming, maar werd toch succesvol afgerond. De lijn van het avontuur gaan we doortrekken in Nicaragua – per kano!

Topper
Frank: de week ´rust´ in Copan, met ruimte voor de taallessen, tijd voor een gazet, waardevolle uitstapjes en een superverblijf in de Iguana Azul
Wouter: de mistige natuurpracht van de Cerro Las Minas, bovenin het Parque Celaque – puur primitief avontuur!

Flopper
Frank: de ´cutweg´ naar het Parque Celaque, vol met putten, rotsen, kuilen en modder. Dat was er écht teveel aan op de fiets.
Wouter: uitgehongerd en moe afdalen naar Gracias van de Cerro Las Minas, veel te weinig en slecht eten krijgen en dan veel te veel betalen in een would-be alternatieve eco-tourist keet.

Het Honduras-Moment
Frank: midden in no man´s land tussen de Hondurese en Salvadorese grenzen tegengehouden worden door een cowboy die ons in galop tegemoet komt, zijn paard dwars over de weg parkeert en vervolgens onze drinkbus frisdrank opeist. Absurd!
Wouter: het onverwachte maar heerlijke avondmaal bij Doña Alejandra aan de voet van het Parque Nacional Celaque. Pikdonker zonder elektriciteit, maar redelijk mystiek door het schijnsel van het vuur.

Read Full Post »

Wrap-up Guatemala

De nieuwsgierigen onder u zullen allicht opgemerkt hebben dat we intussen aan de andere kant van de Hondurese grens zijn “gespot”. Guatemala hebben we inderdaad achter ons gelaten. Tijd voor een korte wrap-up!

De toekomst van Guatemala ligt in zijn verleden. Het klinkt vreemd, maar zo is het wel. Alle kaarten liggen op tafel: de kleurrijke maya-tradities, de statige koloniale geschiedenis, maar ook de gruwelijke historiek van de burgeroorlog. De criminaliteit en onveiligheid die verbonden zijn met die laatste factor, zijn niet altijd even zichtbaar, en daarom zeker zo bevreemdend. Hoe dan ook zal het land van de Chapines moeten afrekenen met de georganiseerde misdaad, als het zijn historische troeven voluit wil gaan benutten. Meer lezen over die intrigerende paradox? Klik dan door naar het artikel dat ik erover postte op de Wereldblog van MO-Magazine.

Tijd gespendeerd
10 dagen

Budget per dag
17.5 euro /dag

Voornaamste vervoersmiddel
Chicken Bus. Een kleurrijk venster op Guatemala en een geweldige ervaring, midden tussen de mensen en met een hoop vaak korte maar hilarische conversaties tot gevolg. Je stopt wel enkel in grote steden, wat het contact met het land zelf vermindert. Benieuwd wat ons volgende vervoersmiddel op dat vlak doet: de fiets!

Topper
Frank: de inspanning en bijbehorende beloning van de San Pedro Vulkaan
Wouter: de gruwelijke pracht van “modeldorp” Acul

Flopper
Frank: de anti-climax van het stoffige grensstadje Esquipulas
Wouter: de hitsige, dreigende sfeer bij valavond in Guatemala City

Het Guatemala Moment
Frank: Mike, die bijna een attack doet als we hem vertellen dat wij níet in het noodlot geloven
Wouter: de pannekoeken van Popi (legendarisch!)

Read Full Post »