Expedicion Bolivar heeft een vitesse of vijf hoger geschakeld, om tijdig de Patagonische vlakten én ons einddoel – de vuurtoren van Ushuaia – te halen. Minder dan 4 weken hebben we nog voor het gigantische Argentinië. Maar ondertussen niet vergeten dat we ook een maand lang memorabele avonturen beleefd hebben in Peru! Een samenvatting.
Peru is een land met duizend gezichten, zoals Mario Vargas Llosa, ´s lands grootste literaire monument, het zou zeggen. Besneeuwde Andestoppen, vochtige valleien, dorre woestijnen en rauwe hoogvlaktes – de natuur was niet zelden indrukwekkend. Toch loste het land van de Inca´s niet al onze hoge verwachtingen in. De mensen waren vaak terughoudend en stuurs, soms zelfs ronduit bot. De aankoop en verkoop van onze geliefde motor was een bureaucratische veldslag van formaat. En er was natuurlijk de onverwachte sluiting van Macchu Picchu. Gelukkig maakte het pure avontuur van drie weken rondscheuren over Peruaanse wegen op El Bolivar – met alle uitdagingen vandien – veel goed.
Tijd gespendeerd
30 dagen
Budget per dag
21.5 euro
Voornaamste vervoersmiddel
Motor. Boli was drie weken lang onze dikke vriend. Er zijn er weinig die het proberen – met een Chinese motor dwars doorheen de Peruaanse Andes van Noord tot Zuid. Maar het was méér dan de moeite waard. Geen enkel voertuig had ons toegelaten om op korte tijd zoveel verschillende streken en culturen op te snuiven én tegelijkertijd toch zo dicht betrokken te zijn op het landschap waar we doorheen reden. De tegenslagen mochten er zijn: kapotte achterrem, versleten ketting en tandwielen, half verkoolde piston in de cilinder en een ontregelde carburator. Maar dan toch bijna emotioneel worden bij de uiteindelijke verkoop 🙂 Over de merkwaardige vaststellingen die we vanop de motor konden doen met betrekking tot het Peru van vandaag de dag, kan je meer lezen op de MO-blog
Topper
Frank: De bergritten doorheen de Andes, snorrend langsheen uitgestrekte hoogvlaktes en hele kuddes vicuñas.
Wouter: Cuzco zien en sterven. De rit vanuit Abancay over de weggespoelde weg, doorheen de bergen en langs ravijnen en kapotte bruggetjes, was soms adembenemend.
Flopper
Frank: De melding dat Macchu Picchu definitief dicht was.
Wouter: Drie dagen doodziek in bed steken in Trujillo. Zelden zo hard afgezien.
Het Peru-Moment
Frank: De koffie van een lokaal cooperatief in Cenfrocafe, Jaen. Ronduit de beste koffie op de hele reis en een echte verademing.
Wouter: De vele verassende specialiteiten van de Peruaanse keuken: papas a la huancaina (zacht gekookte aardappelschijfjes in een pikante saus) , ceviche (rauwe vis, gemarineerd in limoensap en pepers), caldo de gallina (vullende kippenbouillon), etc.
En daarmee zijn we dus in Argentinië aanbeland. De aandachtige lezer met een beetje geografische oriëntatie zal zich terecht afvragen waar Bolivië heen is. Welnu, dat heeft ons welgeteld tweeëneenhalve dag gekost. We zijn een fameus inhaalmaneuver begonnen om onszelf nog wat extra tijd te gunnen in Patagonië – ongetwijfeld de moeite waard. Opmerkelijk intussen: zowel in Bolivië (carnaval in Oruro) als hier in Argentinië (Serenata de Cafayate) op korte tijd twee keer hét feestje van het jaar meegemaakt. Vooral carnaval – compleet met fantastische kostuums, 27 fanfares, schaars-geklede-vrouwen-met-pluimtooien en een gigantisch waterballonnengevecht – was een superfestival. Wegens de waterbalonnen zijn de foto´s schaars, maar hoe dan ook een kijkje waard. Nu gaat het met de trein verder richting Buenos Aires, waar we een auto gaan huren om vervolgens wellicht 8000 (!) kilometer Patagonische steppen te tackelen. Hasta luego!
Expedicion Bolivar 