Na een laatste heet standje aan de grenspost van Los Chiles zijn we eindelijk legaal in het land en kan de periode van Nicaragua definitief afgesloten worden. Tijd voor een bondige samenvatting!
Nicaragua is the coming country onder de ecotoeristische toppers. Terwijl landen als Costa Rica die status al lang te pakken hebben en jaarlijks duizenden groene reizigers trekken, staat Nicaragua te trappelen om mee te doen. 30 jaar na de revolutie en 2 decennia na afloop van de contra-oorlog, is er voldoende stabiliteit en maakt president Ortega middelen vrij om die ambities waar te maken. Dat zie je bij de toeristische highlights als het Selva Negra, Granada of Ometepe. Al moet meteen gezegd die toppers wat ons betreft zeker niet hoger in te schatten zijn als het veel minder bekende Parque Celaque in Honduras of Antigua en het Lago Atitlan in Guatemala. Bovendien is er in Nicaragua nog veel werk aan de winkel. Een blik op het vervuilde strand van Granada of de afgrijselijke aardeweg rondom Ometepe zegt genoeg. De gestaag toenemende stroom van gringo`s doet ook afbreuk aan de openheid van Nicaragua´s inwoners. De Nica`s die wij tegenkwamen – uiteraard met uitzondering van Doña Philomena en haar familie – waren een stuk onverschilliger en minder open dan de immer vriendelijke Hondurezen. De tol van het toerisme?
Tijd gespendeerd
22 dagen
Budget per dag
16.5 euro
Voornaamste vervoersmiddel
Boot. Nicaragua is een land van waterwegen, en dat hebben we dan ook op passende wijze verkend! Belangrijk gevolg: zowel in de kano, als achteraf op de passagiersboot en de rivier-lancha, waren we voortdurend vlakbij de natuur. Daardoor vielen er een hele hoop dieren te spotten – van slangen, krokodillen en leguanen over brulapen, schildpadden en boskrabben tot de meest kleurrijke vogels! Dichter bij de dieren is verder van de mensen; met de cultuur en actualiteit van Nicaragua zijn we dan ook een stuk minder in aanraking gekomen. Heel bijzonder was het stuk over de rivier San Juan, richting Caraïbische kust. Daarover maakten we een filmpje, waarbij jammer genoeg het geluid wegviel – hier nog eens de versie-met-audio. Aan welke filmklassieker doet dit je denken? Stemmen kan nog steeds via de pol onderaan dit bericht! De San Juan is vooral opmerkelijk omwille van een verhaal dat slechts weinigen kennen. Dat van het kanaal dat er nooit kwam. Meer weten? Lees verder op de Wereldblog van MO-magazine!
Topper
Frank: de reis per boot over de San Juan, helemaal off-the-beaten-track en doorheen een regio vol geschiedenis en karakter.
Wouter: het verblijf bij Doña Philomena, een ongelooflijk waardevolle ervaring en dé beste manier om een land te leren kennen, zo bij mensen thuis, bijna opgenomen in hun eigen familie.
Flopper
Frank: het Selva Negra, zonder de verwachte Duitsers en fel overroepen als toeristische topper – geen partij voor de pracht van bijvoorbeeld het Parque Celaque in Honduras.
Wouter: de vulkaan Maderas op Ometepe – een natte beklimming, anti-climax wegens geen uitzicht op de top en achteraf veel te veel linkse rakkers (maar dan yoga-en-armbandjes-links) op het terras van Finca Magdalena.
Het Nicaragua-Moment
Frank: de processie van San Carlos, een echt volksfeest waar de heer Garibaldi op de loop moest en bijna een lading vuurwerk in zijn broek kreeg gestopt.
Wouter: de adrenaline bij de start van ons kano-avontuur in het licht van de zonsopgang over het Lago Managua – een avontuur dat jammer genoeg veel te vroeg eindigde.